Een paar jaar geleden ben ik met aikido begonnen omdat ik een aantal zaken in mijn leven drastisch wilde veranderen. Weer beginnen met sporten leek daarbij een logische toevoeging. Als kind zag ik een keer een aikido-demonstratie op tv en dit heeft dusdanig indruk gemaakt dat ik 20 jaar later dacht: “misschien is dat wel wat voor mij”. Ik werd lid van de dojo en inmiddels loopt aikido als een rode draad door mijn leven. In mijn hectische, drukke bestaan ervaar ik de aikidolessen als vaste rust- of ontspanningsmomenten tijdens mijn werkweek. De beoefening van aikido wordt steeds meer een way of life en blijkt eigenlijk een geweldig hulpmiddel of misschien zelfs wel de drijvende kracht voor iedere positieve ontwikkeling of verandering in mijn leven. En dat aikido eigenlijk helemaal geen sport is, zie ik ook als een groot voordeel. Zo sportief ben ik immers toch ook weer niet!
